Ruim over de helft!

Sinds het toch een poosje geleden is dat ik weer iets van me heb laten horen, dacht laat ik maar weer eens een stukje typen. Waar ik gebleven was, was Festyland. Ook al ben ik er dan zelf niet bij geweest, door vele foto’s en filmpjes heb ik het gevoel dat ik toch niet al te veel heb gemist. Om me gedachten toch een beetje weg te houden bij het feestgedruis in Nederland, ben ik zelf ook maar naar de kroeg gegaan, Festyland Noorwegen editie. Zaterdagavond sprak ik iemand die zei dat ik de volgende dag zeker naar een ijshockey wedstrijd moest gaan kijken. Dus op zondag me trouwe ijzeren ros weer uit zijn stal gehaald en vol goede moed naar het Olympisch Amphitheater gefietst. Daar speelden de Storhamar Dragons tegen Vålerenga. De wedstrijd begint met een hoop show en het bezoekende team komt met een hoop boe geroep het stadion in geschaatst. Als trouwe supporter van de dragons natuurlijk ook meteen een muts gekocht. Gelukkig stelde ze niet teleur en werd de wedstrijd met 3-1 gewonnen door de Dragons.

De volgende dag (maandag 13-10) ben ik na een dag op Delta gaan fietsen met Geir. Hij is de buurman van Torunn. Tijdens de PhD verdediging van Torunn hadden we wat gesproken en hij vond het een goed plan om mij wat van de regio te laten zien. We hadden geluk wat het weer was veel beter dan het de afgelopen dagen is geweest. Het zonnetje was goed aanwezig en dit zorgde dan ook voor mooie plaatjes. We zijn langs het meer gefietst en uiteindelijk kwamen we bij een oude stokerij uit. Daarna zijn we nog gaan eten in het centrum van Hamar.

Donderdag 16-10 de eerste sneeuw! De Noren hier noemen het regen, maar voor mij is het toch echt sneeuw. Het begint redelijk koel te worden hier in Noorwegen met tempraturen rond het vriespunt.
Het weekend van 18-10 ben ik rustig doorgekomen. Het weer is toch een tikkeltje anders dan in Nederland. Ik zie foto’s voorbij komen van mensen in T-shirts, BBQ en hooiende klasgenoten. Hier regent het veel de afgelopen dagen. Dit betekend dat ik dus ook een beetje “opgesloten” zit in me appartementje.

Op maandag 20-10 is er goed nieuws! Ze hebben toch een auto voor mij weten te vinden! Dit betekend meer vrijheid. Eli heeft me ’s avonds uitgenodigd voor een etentje bij haar thuis. Hier heb ik kennis gemaakt met haar man en twee van haar Oekraïense werknemers. Ze hebben een bedrijf met ongeveer 120 zeugen wat hier behoorlijk wat is. Ook hebben ze ongeveer 60 hectare grond.

Op dinsdag komt er een einde aan het in het uitlopen van mensen in het appartement. Een nieuwe huisgenoot. Het is een jongedame van 26 jaar uit Bergen. Ze werkt de komende 3 jaar aan een project voor visfokkerij. Topigs deelt het kantoor met dit bedrijf. Aangezien ze eigenlijk uit Bergen komt, wat zo ongeveer aan de andere kant van het land is, woont ze voorlopig ook in het appartement. In tegenstelling tot de Russen kan ze heel goed Engels wat het ook wat gezelliger maakt in het appartement. Ook heeft ze een jaar in Wageningen gestudeerd, dus ze is ook wat bekend met Nederland.
Op donderdag 24-10 heeft het heel de dag gesneeuwd. Mensen die hoger in de bergen wonen komen aanrijden met een dik pak sneeuw op de auto. De sneeuw blijft hier niet echt liggen, maar in de bergen kun je het wel zien liggen. Iedereen vraagt zich af of ik nu tevreden ben met de sneeuw en een aantal zijn van plan om met mij te gaan skiën als er wat meer sneeuw ligt.

Verder heb ik deze week weinig zelf hoeven koken, wat ook wel weer fijn is. Op maandag ben ik bij Eli blijven eten. Op woensdag kon ik aansluiten bij een seminar en vervolgens ook mee dineren.

Donderdag was er weer bezoek vanuit Nederland. Arnoud Verschuren, werkzaam bij de binnendienst van Topigs Norsvin, was op bezoek. Door de fusie van Topigs en Norsvin is er veel verkeer tussen Noorwegen en Nederland. ’s Avonds ben ik samen met Arnoud en twee andere personen van Norsvin gaan eten in de stad. Op Zaterdag 25-10 ben ik wat rond wezen touren met me karretje. Noorwegen blijft een heel mooi land, ook al heb ik er nog maar een klein stukje van gezien. ’s Avonds was ik samen met Kristina uitgenodigd bij iemand van Norsvin. Ze hebben me het een en ander uitgelegd over de Noorse tradities ( en dranken). Zelf heb ik Sinterklaas en Zwarte Piet proberen uit te leggen, wat nog niet zo gemakkelijk was.

Inmiddels ben ik al weer ruim de helft van mijn stage periode hier gepasseerd. Wat behoorlijk vreemd is, is het tijdsbesef. De eerste weken dat ik hier was tel je op en denk je, ik heb nog lang. Maar wanneer je over de helft bent, ga je aftellen. En wanneer je aftelt lijkt de tijd veel vlugger te gaan. Veel mensen van Norsvin vroegen zich af of ik last had van heimwee. Maar door socialmedia is het zeer makkelijk om in contact te blijven met iedereen en op de hoogte te blijven van het laatste nieuws. Aan de andere kant zal ik ook weer blij zijn terug te zijn en met iedereen weer een pilsje te kunnen pakken.